آیا خمس تا روز قیامت برای شیعیان مباح است؟

این شبهه مبتنی بر روایتی است در کتاب شریف کمال الدین و تمام النعمه نوشته شیخ صدوق.. که طی توقیعی از حضرت صاحب الزمان، آنحضرت می فرمایند: ولی درباره خمس، پس آن را برای شیعیانمان مباح قرار دادیم و شما نیز آن را تا زمان ظهور مار ما حلال بدارید.

مدعی گمراه، احمد اسماعیل بصری بدین سبب که انسان نادان و سطحی نگری هست با دیدن این روایت، ببرکیف شده و تا توانسته بر مراجع معظم تقلید تازیده!

وی در کتاب مع العبد الصالح ادعا دارد خمس های جمع شده یکجا به فرزندان مراجع در اروپا و آمریکا فرستاده می شود تا خوشگذرانی کنند!

وی مقلد وهابی ها در تخریب عقیده های شیعیان است؛ لذا همین سخن او نیز نشأت گرفته از شبهات وهابی هاست؛ همانطور که معلم و استاد احمد بصری، ناصر بن عبدالله قفاری وهابی می گوید: پشت صحنه باور به غیبت امام زمان Qو مسئله خمس، درواقع یک ساخت و پاخت مالی هست برای غارت جیب شیعیان!!

و چون آن مدعی، فردی بیسواد و از بابت دینی نالایق بود، نتوانسته بخوبی معنی حدیث شریف فوق را دریابد..

خوب توجه کنید.روایت فوق الذکر به فراخ در کتب فقهی و مدارک استدلالی احکام و فتاوی فقهی بحث شده..

روایات مربوط به «حلال بودن خمس برای شیعیان» ابداً مربوط به دوران غیبت نیست.

در روایتی صحیح از زراره بنقل از امام صادق علیه السلام آمده است که: إن أمیر المؤمنین حللهم من الخمس -یعنی الشیعه- لیطیب مولدهم.

همانا امیرالمومنین خمس را بر تمام شیعیان حلال کرده اند؛ چراکه طیب ولادت دارند.

و نیز در خبری دیگر از آنحضرت آمده است که درباره خمس می فرماید:

هذا لشیَّعتنا حلال الشاَّهد منهم والغائب والمیت منهم والحی وما یولد منهم إلى یوم القیامه فهو لهم حلال.

این خمس برای تمام شیعیان ما اعم از شاهد و غایب و زنده و مرده و بدنیا نیامده تا روز قیامت حلال است!

حال، واقعیت قضیه از چه قرار است؟

قضیه از این قرار است که اهل بیت، شماری از انواع خمس رو برای شیعیان اهلبیت (که سهم خودشان بوده) حلال کرده اند.. اینها عبارت است از:

اول. اموالی که قبلا توسط فرد دیگر خمسش پرداخت نشده و در آن مال، شرعاً اهل بیت نیز سهم دارند؛ اما اهل بیت آن سهم خودشان از مالی که قبلا خمس داشته را برای شیعیانشان حلال می کردند..

عَنْ یُونُسَ بْنِ یَعْقُوبَ قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَدَخَلَ عَلَیْهِ رَجُلٌ مِنَ اَلْقَمَّاطِینَ فَقَالَ جُعِلْتُ فِدَاکَ یَقَعُ فِی أَیْدِینَا اَلْأَرْبَاحُ وَ اَلْأَمْوَالُ وَ تِجَارَاتٌ نَعْرِفُ أَنَّ حَقَّکَ فِیهَا ثَابِتٌ وَ إِنَّا عَنْ ذَلِکَ مُقَصِّرُونَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ S مَا أَنْصَفْنَاکُمْ إِنْ کَلَّفْنَاکُمْ ذَلِکَ اَلْیَوْمَ .

«یونس بن یعقوب می گوید: آقا! خیلی می شود که یک تکه زمینی.. یا یک اموالی بدست ما می افتد که ما می دانیم این مال، خمسش داده نشده و حق شما در آن هنوز مانده؛ ولی ما از پرداخت آن ناتوان هستیم.. امام صادق فرمود: اگر شما را مکلف ب پرداختش بکنیم، با شما انصاف نکرده ایم.»

دوم. اموال و ثروتی که در جنگهای بین لشکر اسلام با لشکر کفر انجام می گرفت و لشکر اسلام پیروز می شد و غنیمت جنگی که خمس دارد و اهل بیت در آن سهم دارند یکجا به حاکم داده می شد و حاکم میان مردم پخش می کرد.. اهل بیت برای اینکه شیعیان مبادا لقمه حرام بخورند و مالی که سهم اهل بیت است را به اشتباه بخورند، آن سهم خمس خود را برای شیعیان حلال می کردند..

فَنَحْنُ أَصْحَابُ اَلْخُمُسِ وَ اَلْفَیْءِ وَ قَدْ حَرَّمْنَاهُ عَلَى جَمِیعِ اَلنَّاسِ مَا خَلاَ شِیعَتَنَا وَ اَللَّهِ یَا أَبَا حَمْزَهَ مَا مِنْ أَرْضٍ تُفْتَحُ وَ لاَ خُمُسٍ یُخْمَسُ فَیُضْرَبُ عَلَى شَیْءٍ مِنْهُ إِلاَّ کَانَ حَرَاماً عَلَى مَنْ یُصِیبُهُ فَرْجاً کَانَ أَوْ مَالاً اَلْحَدِیثَ .

« کلام امام باقرهست.. که به ابوحمزه ثمالی می فرماید ای ابوحمزه.. اصحاب خمس ما هستیم.. خمس باید به ما برسد؛ و هر زمینی که فتح بشود خمس دارد.. ما حقمان را بر تمام مردم حرام می کنیم جز شیعیانمان.»

لذا اینجا نیز اهل بیت برای ممانعت از حرام خوری شیعیان، سهم خود از خمس را که لاجرم بین همگان پخش می شد تنها برای شیعیانشان حلال می کردند..

سوم. خمس حق عموم و خصوص ذی القربی است؛ ذی القربی پیامبر بطور عمومی یعنی سادات.. آنهایی که خویشاوند رسول خدا ] هستند از ذریه حضرت زهراء.. لذا نیمی از خمس بآنها می رسد.. نیم دیگرش اما به ذی القربی خاص نبی خدا می رسد؛ یعنی اهل بیت عصمت و طهارت.. یعنی امامان ما؛ حال امامان ما صلاح می دیدند که خمس خود را برای فقرا یا گرفتارانی که به پول نیاز داشتند حلال کنند و بآنها اجازه می دادند که خمس سهم اهل بیت را برای رفع گرفتاری خودشان خرج کنند .

عَنْ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ أَنَّهُ قَالَ: قَرَأْتُ فِی کِتَابٍ لِأَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ إِلَى رَجُلٍ یَسْأَلُهُ أَنْ یَجْعَلَهُ فِی حِلٍّ مِنْ مَأْکَلِهِ وَ مَشْرَبِهِ مِنَ اَلْخُمُسِ فَکَتَبَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ بِخَطِّهِ «مَنْ أَعْوَزَهُ شَیْءٌ مِنْ حَقِّی فَهُوَ فِی حِلٍّ » .

« ابن مهزیار می گوید: در نوشته های امام هادی Sخواندم که درباره افرادی نیازمند فرمود: هرکه به چیزى از حقّ‌ من احتیاج شدید داشته باشد استفاده از آن براى او حلال است.»

یعنی اهل بیت، سهم خودشان از خمس را برای سه گستره از شیعیان حلال کرده بودند.آنهم در دوران پیش از غیبت.. از زمان شخص امیرالمومنین S تا زمان امام حسن عسکری .حال وقتی کار رسید به امام زمان ، پرسیدند که آقا خمس در دوران شما چطور هست؟

امام زمان همان سه دسته ای که پدرانش حلال کرده بودند را همواره حلال قرار داد.

لذا اینکه در توقیع شریف می فرماید: فی حل(حلال است).. همان فی حل است که امام صادق S فرمود.. همان فی حل است که حضرت علی فرمود.. فرقی باهم ندارد.

وگرنه دیگر ابعاد خمس همواره در دوران غیبت نیز همانند دوران پیش از غیبت واجب شرعی است.

لذا امام زمان در پاسخ بدین سوال که عده ای خمس شما را در دوران غیبت حلال می دانند و بدان دست می آویزند، طی توقیعی فرمود: وَ أَمَّا مَا سَأَلْتَ عَنْهُ مِنْ أَمْرِ مَنْ یَسْتَحِلُّ مَا فِی یَدِهِ مِنْ أَمْوَالِنَا وَ یَتَصَرَّفُ فِیهِ تَصَرُّفَهُ فِی مَالِهِ مِنْ غَیْرِ أَمْرِنَا فَمَنْ فَعَلَ ذَلِکَ فَهُوَ مَلْعُونٌ وَ نَحْنُ خُصَمَاؤُهُ یَوْمَ اَلْقِیَامَهِ وَ قَدْ قَالَ اَلنَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ اَلْمُسْتَحِلُّ مِنْ عِتْرَتِی مَا حَرَّمَ اَللَّهُ مَلْعُونٌ عَلَى لِسَانِی وَ لِسَانِ کُلِّ نَبِیٍّ مُجَابٍ فَمَنْ ظَلَمَنَا کَانَ فِی جُمْلَهِ اَلظَّالِمِینَ لَنَا وَ کَانَتْ لَعْنَهُ اَللَّهِ عَلَیْهِ لِقَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ: أَلاٰ لَعْنَهُ اَللّٰهِ عَلَى اَلظّٰالِمِینَ .

و امّا اینکه پرسیده‌اى کسانى در اموال ما که در دست آنها است، بدون اجازۀ ما تصرّف مى‌کنند و استفادۀ آن را براى خود حلال مى‌دانند، هر کس این کار را بکند ملعون است، و ما روز قیامت از وى بازخواست مى‌کنیم، رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله فرموده:«هر کس آنچه را که نزد عترت من حرام است حلال بداند، بر زبان هر پیغمبرى ملعون است» پس هر کس حقّ‌ ما را تضییع کند از جملۀ ستمگران محسوب است و مشمول لعنت پروردگار خواهد بود.

و بدانید هر چیزى را که [از راه جهاد یا کسب یا هر طریق مشروعى‏] به عنوان غنیمت و فایده به دست آوردید [کم باشد یا زیاد] 👈یک پنجم آن براى خدا و خویشان پیامبر، و یتیمان و مسکینان و در راه ماندگان است، اگر به خدا و آنچه بر بنده‏اش روز جدا کننده حق از باطل، روز رویارویى دو گروه [مؤمن وکافر در جنگ بدر] نازل کردیم، ایمان آورده‏اید [پس آن را به عنوان حقّى واجب به خدا و رسول و دیگر نامبردگان بپردازید]؛ و خدا بر هرکارى تواناست. (۴۱/انفال)

برای دانلود این مقاله کلیک کنید