علامه ای از جنس پوچ و تهمت زنی و کذب گویی (جهل به فتاوی فقهی)

بسم الله الرحمن الرحیم
🔰 علامه ای از جنس پوچ و تهمت زنی و کذب گویی ۴
⚫️ سابقا مواردی از جهل و کفر و عدم تتبع این شخص خود عالم پندار را مبیَّن نمودیم و ظاهر ساختیم که چگونه او همچون اسلاف خویش دست به تحریف و کذب گویی و کفر زده است ، حال می خواهیم این بار به یکی از سخنان او که نشان از جهل و نادانی وی می باشد .

⏺ او در کتاب مناهج الرسول در ضمن بیان فتاوی فقهی خود در باب تکفیر الیدین عند الصلوه اینچنین می گوید ⬇️⬇️⬇️
🔵 أخبرنا محمد بن عبدالرحمن الهروی ، قال : سألت المنصور عن القبض فی الصلاه ، فکرهه وقال : أقول فیه بقول فقهاء المدینه ! قلت : ترید مالکا ؟! قال : مالکا و خیرا من مالک .
🔴 هروی گفت : منصور را از قبض یدین در نماز سوال کردم ، پس آن را مکروه شمرد و فرمود : در مورد آن به قول فقهاء مدینه فتوا می دهم ، گفتم : منظورتان مالک هست ؟! فرمود : مالک و بهتر از مالک .
📚 مناهج الرسول ، منصور هاشمی خراسانی ، ص ۱۹۸ ، طبع : ۲ ، ناشر : دی ۱۳۹۸ .

♻️ ملاحظه می کنید که این شخص در این عبارات خود با جهل مرکب که عارض بر او می باشد در مقام افتاء بر آمده و در باب قبض الیدین فتوا بر کراهت داده و آن را نسبت به فقهاء مدینه ( مالک و ائمه علیهم السلام ) می دهد .

✅ این سخن او بِنحو کلی در ۳ حالت محصور می باشد :
۱️⃣ . فتوا به کراهت و نسبت به امام صادق ع و مالک .
۲️⃣ . قول به تحریم و نسبت به امام صادق و عدم ارتباط به مالک .
۳️⃣ . جهل او به حکم فقهاء اهل مدینه و عدم تفصیل بین آن ها .

↩️ حال به بررسی یکایک این موارد می پردازیم تا روشن و واضح گردد که هر سه مورد موجب اثبات جهل و فسق و کفر او خواهد شد !

🔷 مورد اول : اگر اراده او از این حکم نسبت قول کراهت به امام صادق ع و مالک باشد بالنسبه الی الامام این انتساب او ، انتساب کذب بوده و محکوم به کفر و فسق می شود بدلیل نسبت کذب به معصوم ، کما ابینه :
اولا بیان کنیم نظر ائمه علیهم السلام را در این مسئله :
✳️ روایت اول :
محمد بن الحسن ( التهذیب ۲ : ۸۴ / ۳۱۰ ) بإسناده ، عن الحسین بن سعید عن صفوان وفضاله جمیعا ” ، عن العلاء عن محمد بن مسلم عن أحدهما علیهما السلام قال : قلت : له الرجل یضع یده فی الصلاه وحکى الیمنى على الیسرى ؟ فقال : ذلک التکفیر لا تفعل .
✳️ روایت دوم :
محمد بن یعقوب ( الکافی ۳ : ۲۹۹ / ۱ ) بإسناده عن زراره عن أبی جعفر ( علیه السلام ) قال وعلیک بالإقبال على صلاتک ( إلى أن قال ) ولا تکفر ، فإنما یفعل ذلک المجوس .
✳️ روایت سوم :
محمد بن یعقوب ( الکافی ۳ : ۳۳۶ / ۹ ) بإسناده عن محمد بن یحیى ، عن أحمد بن محمد عن حماد عن حریز عن رجل عن أبی جعفر ( علیه السلام ) ( فی حدیث ) قال : ولا تکفر إنما یصنع ذلک المجوس .
✳️ روایت چهارم :
عبد الله بن جعفر ( قرب الإسناد : ۹۵ ) ، عن عبد الله بن الحسن ، عن جده علی بن جعفر قال : قال : أخی قال علی بن الحسین ( علیه السلام ) : وضع الرجل إحدى یدیه على الأخرى فی الصلاه عمل ولیس فی الصلاه عمل .
✳️ روایت پنجم :
محمد بن علی بن الحسین فی ( الخصال : ۶۲۲ ) بإسناده عن علی ( علیه السلام ) – فی حدیث الأربعمائه – قال : لا یجمع المسلم یدیه فی صلاته وهو قائم بین یدی الله عز وجل یتشبه بأهل الکفر یعنی المجوس .
↩️ ملاحظه می فرمایید که ائمه علیهم السلام نه فقط کراهت بلکه حکم بر نهی شدید و تحریم داده اند که عمل به آن موجب مبطل بر نماز خواهد شد ، حال آنکه منصور هاشمی با وقاحت تمام نسبت کذب به امام معصوم می دهد که موجب بروز فسق و کفر آن شخص می شود و اهل النار خواهد شد کما ورد فی الروایات کثیرهَ :
🔸 محمد بن یعقوب ( الکافی ۲ : ۲۵۳ / ۱ ) بإسناده عن أبی النعمان قال: قال أبوجعفر (علیه السلام): یا أبا النعمان لا تکذب علینا کذبه فتسلب الحنیفیه، ولا تطلبن أن تکون رأسا فتکون ذنبا، ولا تستأکل الناس بنا فتفتقر، فإنک موقوف لا محاله ومسؤول، فإن صدقت صدقناک، وإن کذبت کذبناک.
🔸 محمد بن یعقوب ( الکافی ۲ : ۲۵۴ / ۵ ) بإسناده عن الحسین بن محمد ، عن معلى بن محمد ، وعن علی بن محمد ، عن صالح بن أبی حماد جمیعا عن الوشاء ، عن أحمد بن عائذ ، عن أبی خدیجه ، عن أبی عبد الله ( علیه السلام ) قال : الکذب على الله وعلى رسوله من الکبائر .
🔸 محمد بن یعقوب ( الکافی ۴ : ۱۸۷ / ۱ ) عده من أصحابنا ، عن أحمد بن محمد ، عن محمد بن سنان ، عن عمر بن عطیه ، عن أبی عبد الله ( علیه السلام ) – فی حدیث – أنه قال لرجل من أهل الشام : یا أخا أهل الشام اسمع حدیثنا ولا تکذب علینا ، فإنه من کذب علینا فی شئ فقد کذب على رسول الله ( صلى الله علیه وآله ) ، ومن کذب على رسول الله ( صلى الله علیه وآله وسلم ) فقد کذب على الله ، ومن کذب على الله عذبه الله عز وجل .
ثانیا اگر مراد او نسبت صرف کراهت به مالک باشد نیز سخنی غلط می باشد از دو جهت :

۱️⃣ . مالک بن انس در بحث قبض الیدین در نماز تفصیل قائل شده است و در عین جواز به تکفیر در نماز یومیه قائل بر جواز قبض یدین در نماز مستحبی شده است :
🔵 وقال مالک: فی وضع الیمنى على الیسرى فی الصلاه؟ قال: لا أعرف ذلک فی الفریضه وکان یکرهه ولکن فی النوافل إذا طال القیام فلا بأس بذلک یعین به نفسه .
📚 المدونه الکبرى ، ج ۱ ص ۱۶۹ المؤلف : مالک بن أنس بن مالک بن عامر الأصبحی المدنی (المتوفى : ۱۷۹هـ) ، المحقق : زکریا عمیرات ، الناشر : دار الکتب العلمیه بیروت ـ لبنان .
❎ بالأعیان ملاحظه می فرمایید که با صراحت تمام مالک تفصیل قائل شده بین نماز فریضه و مستحب حال آنکه منصور در کمال عدم تتبع و جهل به فتوای مالک بن انس بصورت مطلق نسبت کراهت به او می دهد .
۲️⃣ . نکته مهم دیگر آنکه منصور هاشمی خراسانی بنحوی نسبت کراهت به اهل مدینه می دهد که گویی صرفا در بین فقها ، اهل مدینه قائل بر کراهت شده اند حال آنکه بر اهل علم لا یخفی می باشد که مزید بر اهل مدینه فقهای مشهوری از عامه مانند « عبد الله بن زبیر، سعید بن مسیّب، سعید بن جبیر، عطاء، ابن جریج، نخعی، حسن بصری، ابن سیرین و گروهی دیگر از فقها تکتّف را لازم نمی دانند و اوزاعی قائل بر تخییر بوده است » .

🔷 مورد دوم : و اگر اراده او از حکم ، مطلق تحریم باشد نسبت به حکم ائمه علیهم السلام بدون توجه به حکم انس بن مالک باید بگوییم که این کلام و توجیه اولا تهافت دارد چرا که در انتساب به قائل حکم « مالک و بالاتر و بهتر از مالک را در نظر گرفته » یعنی توجه او به حکم مالک نیز می باشد که در اینصورت منجر به بیان و نسبت خطاء به مالک شده و از روی جهل و عدم تتبع و بیسوادی حکم کرده هست حال آنکه روایات کثیره ای علی حد التضافر در نهی از افتاء غیر علم سخن نموده اند فی المثل :
🔵 قال رسول الله ( صلى الله علیه وآله ) : من أفتى بغیر علم لعنته ملائکه السماء وملائکه الأرض .
📚 مستدرک الوسائل ، ج ۱۷ ص ۲۴۳ ، میرزا حسین النوری الطبرسی ، تحقیق : مؤسسه آل البیت (ع) لإحیاء التراث ، چاپ : الثانیه ، سال چاپ : ۱۴۰۸ – ۱۹۸۸ م ، ناشر : مؤسسه آل البیت (ع) لإحیاء التراث – بیروت – لبنان .

🔷 مورد سوم : جهل او به حکم اهل مدینه ( اعم از ائمه علیهم السلام و مالک بن انس) و نسبت از روی جهل له هر دو گروه که فی النتیجه منجر به بیان همان مطالب مطروجه سابق می شود و اثبات بیسوادی و جهل و انتساب کذب به ائمه و کفر و خروج او از دین .

☑️☑️☑️ نتیجه : از این وجیزه روشن گشت که این شخص مدعی علاوه بر جهل و عدم اطلاع از حکم معصومین علیهم السلام و فتاوی فقهای عامه بسهولت نسبت کذب به معصوومین علیهم السلام می دهد و در نتیجه به حکم قرآن مجید « وَلَوْ کَانَ مِنْ عِنْدِ غَیْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِیهِ اخْتِلَافًا کَثِیرًا » تهافت و تناقض سخنان او روشن و بر همگان ظاهر گشته است .
والحمدلله الذی جعل اعداء آل محمد ص من الحمقی

مولف : السید مهدی النورانی ✒️