توضیحاتی پیرامون آخرین نامه امام زمان(عج) با آخرین نماینده خویش
این فتوای امام زمان به آخرین فرستاده ی خود نایب چهارم جناب علی بن محمد سمری است:
« بِسْمِ اَللّهِ اَلرَّحْمنِ اَلرَّحِیمِ »
« اى على بن محمد سمرى خداوند تو را جزاى خیر دهد و اجر دوستانت را در بارۀ تو زیاد گرداند، تو تا شش روز دیگر بیشتر زنده نیستى، اکنون امر خود را جمع کن و کسى را هم وصى خود قرار نده زیرا غیبت تامه رسید و دیگر تا مشیت خداوند قرار نگیرد براى من ظهورى نخواهد بود، و ظهور من بسیار بطول خواهد انجامید تا آنگاه که دلها قساوت بگیرد و زمین از جور و فساد پر گردد. پس از من بر شیعیانم خواهند آمد و مدعى مشاهده خواهند شد، هر کس قبل از خروج سفیانى و صیحۀ آسمانى مدعى مشاهده گردد، یک دروغگوی افترا زن است و لا حول و لا قوه الا باللّه العلىّ العظیم. »
کمال الدین شیخ صدوق ص۵۱۵؛ غیبت طوسی ۳۹۵؛ الخرائج و الجرائح ص۱۴۲.
دوستان این فتوای جاویدان حضرت امام زمان سلام الله علیه رسوا کننده ی تمام مدعیان دروغین هست.. من جمله همین احمد دجال..
بخوبی به فقراتش دقت کنید:
فقره اول: “اى على بن محمد سمرى خداوند تو را جزاى خیر دهد و اجر دوستانت را در بارۀ تو زیاد گرداند، تو تا شش روز دیگر بیشتر زنده نیستى، اکنون امر خود را جمع کن و کسى را هم وصى خود قرار نده”
امر خودت را جمع کن.. و کسی را وصی خود قرار نده.
این یعنی بساط فرستادگی و نیابت خاصه از آنحضرت بکلی برچیده شد.. نه کسی وصی علی بن محمد سمری است و نه امر فرستادگی دیگر جریان دارد.. هردو بکلی تمام شدند.
فقره دوم: “زیرا غیبت تامه رسید “
خیلی مهم هست این فراز از فتوای امام زمان..
همانطور که می دانید برای امام زمان دو غیبت هست.. صغری و کبری.. ایندو چه فرقی باهم دارند؟؟ چرا غیبت کوتاه و بلند از هم جدا هستند؟؟
چون در غیبت صغری بین امام زمان و شیعیان، فرستادگان و نایبان خاصه بودند.. اما در دوران غیبت کبری خبری از این حرف ها نیست.
تعبیری که امام زمان بکار می برد خیلی بهتر است.. غیبت تامه.. یعنی غیبت تمام و کمال.. یعنی غیبت اول، نصفه نیمه بود.. بین امام زمان و شیعیان نایبانی بودند، نامه می دادند.. نامه می گرفتند.. جلسه و دیدار داشتند..
اما در دوران غیبت تامه دیگر این نقص از غیبت برطرف شده است.. غیبت تمام و کمال است.. این یعنی چه؟؟؟ یعنی هرگونه ادعای فرستادگی در دوران غیبت کبری، محکوم به بطلان است. هرگونه ادعای فرستادگی محکوم به کفر و انحراف است.
فقره سوم: ” دیگر تا مشیت خداوند قرار نگیرد براى من ظهورى نخواهد بود”
خب.. همانطور که همه می دانیم امام زمان از بدو امامتشان ظهور نداشتند.. در غیبت بودند.. اما اینجا می فرماید: دیگر از این به بعد ظهوری نخواهد بود تا زمانی که خداوند مشیت کند..
باز همان حرف فوق است.. یعنی امام زمان در دوران غیبت صغری برای نایبان خاصه خود ظاهر بود.. برای اونها ظهور کرده بود.. برای عموم مردم نه.
اما دیگر در دوران غیبت کبری هیچ نایب خاص و فرستاده ای نیست که امام زمان بر او ظهور کرده باشد.. لذا این فقره از فتوای امام زمان نیز درهم کوبنده تمام مدعیان دروغین فرستادگی هست..
فقره چهارم: “. پس از من بر شیعیانم خواهند آمد و مدعى مشاهده خواهند شد، هر کس قبل از خروج سفیانى و صیحۀ آسمانى مدعى مشاهده گردد، یک دروغگوی افترا زن است “
امام پس از بیان اصلِ نبود هیچگونه سفیر و فرستاده در دوران غیبت کبری، به همه ی شیعیان هشدار می دهد که : پس از من یک مشت ناصبی و مزدور و احمق نزد شیعیان آمده و خواهند گفت من امام زمان را مشاهده می کنم.. یعنی امام زمان برای من ظهور کرده است… و من فرستاده و نایب خاص او هستم..
امام زمان می فرماید: پس قبل از رخداد سفیانی و صیحه، هر ادعایی که اینچنین باشد، بدانید مدعی اش کذاب و افترا زن است..
این فتوای تاریخی امام زمان یک قرینه ی بسیار مهم دارد..
و آن اجماع امت شیعه بر مفاد این فتوای امام زمان..
همانطور که رئیس مذهب شیعه در دوران خود مرحوم ابن قولویه قمی میفرماید:
أنَّ کلّ من إدّعی الأمر بعدَ السمریّ -رحمه الله- فهو کافرٌ منمّسٌ ضالٌّ مُضلّ؛
هر که پس از نائب چهارم امام عصر أرواحنا فداه (جناب سمری رحمه الله)، ادعای نیابتِ امام زمان Q را داشته باشد، کافر، از دین خارج، گمراه و گمراه کننده است.
فتوای امام زمان بهمراه اجماع امت شیعه.. در کنار همدیگر..
اثبات می کند که تمام مدعیان فرستادگی از امام زمان در عصر غیبت کبری، همگی یک مشت گمراه و گمراه گر هستند..
وعجب از قومی که کمترین اطلاعات نسبت به امام زمان را ندارند ودم از پیروی از مدعیانِ فرستادگی از او می شوند..
عجب از قومی که سخن خود امام زمان را دور می اندازند و سخن یک مُشت اوباش دینی را بجان می خرند..
هدایت از جانب خداوند است.
