صیحه آسمانی
صیحه آسمانی یکی از علایمی می باشد که مانع بزرگی در مقابل مدعیان دروغین می باشد چرا که به هیچ وجه قابل جعل نمی باشد.
به همین خاطر بسیار مهم است که خصوصیات آن را در روایات بررسی کنیم.
در رابطه با صیحه آسمانی در روایات وارد شده است که:
وعن عبد الله بن سنان، قال: کنت عند أبی عبد الله (ع)، فسمعت رجلاً من همدان یقول له: إن هؤلاء العامه یعیرونا ویقولون لنا: إنکم تزعمون أن منادیاً ینادی من السماء باسم صاحب هذا الأمر وکان متکئاً، فغضب وجلس، ثم قال: (لا ترووه عنی وارووه عن أبی ولا حرج علیکم فی ذلک، أشهد أنی قد سمعت أبی (ع) یقول: والله إن ذلک فی کتاب الله عز وجل لبین، حیث یقول إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّماءِ آیَهً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِینَ الشعراء: ۴، فلا یبقى فی الأرض یومئذ أحد إلا خضع وذلت رقبته لها، فیؤمن أهل الأرض إذا سمعوا الصوت من السماء: ألا إن الحق فی علی بن أبی طالب وشیعته.
ترجمه: « از عبدالله بن سنان , گفت نزد ابی عبدالله بودم , پس شنیدم مردى از همدان به او گفت : اینکه اینها عامه ما را مسخره مى کنند و می گویند: شما زعم مى کنید که منادى از آسمان ندا مى کند باسم صاحب این امر واو تکیه کرده بود، پس خشمگین شد و نشست , سپس فرمود : آن را از من روایت نکنید واز پدرم روایت کنید و بر شما در آن حرجى نیست , شاهد هستم که شنیدم پدرم فرمودند : بخدا قسم آن در کتاب خداى عزوجل روشن است » آنجا که میفرماید:
“إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّماءِ آیَهً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِینَ” الشعراء :۴
« اگر بخواهیم بر آنها از آسمان آیه اى فرود مى آوریم پس گردنهایشان برایش کج گردد »
پس نماند آنروز بر روى زمین کسى مگر اینکه خاضع شده وگردنش براى آن ذلیل شود , پس ایمان مى آوردند اهل زمین هرگاه که صداى نداى آسمانى را بشنوند : همانا حق با علی ابن ابی طالب و شیعیان اوست .»
(الغیبه للنعمانی ص۲۶۸)
همچنین در روایت دیگری نیز وارد شده است که ابو حمزه ثمالی از امام باقر درباره کیفیت ندای آسمانی سؤال کرد و امام در پاسخ فرمودند:
« قَالَ یُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ أَوَّلَ النَّهَارِ أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِی عَلِیٍّ وَ شِیعَتِهِ ثُمَّ یُنَادِی إِبْلِیسُ لَعَنَهُ اللَّهُ فِی آخِرِ النَّهَارِ أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِی السُّفْیَانِیِّ وَ شِیعَتِهِ فَیَرْتَابُ عِنْدَ ذَلِکَ الْمُبْطِلُون.
ترجمه:« فرمود: یک منادى اول روز از آسمان فریاد زند آگاه باشید حق با على و شیعیان او است و در آخر همان روز ابلیس ملعون فریاد کند حق با سفیانى و شیعیان او است و باطل جویان بدان فریفته شوند »
در روایت های فوق تصریح شده که در ندای آسمانی از امام زمان نام برده میشود و تصریح به اینکه حق با علی و شیعیان اوست.
الغیبه للنعمانی ص ۲۶۳
و اما اینکه چه کسی این ندا را خواهد داد ،طبق آنچه در روایت ابو بصیر نقل شده ، منادی، جبرئیل خواهد بود:
الصَّیْحَهُ لَا تَکُونُ إِلَّا فِی شَهْرِ رَمَضَانَ لِأَنَّ شَهْرَ رَمَضَانَ شَهْرُ اللَّهِ وَ الصَّیْحَهُ فِیهِ هِیَ صَیْحَهُ جَبْرَئِیلَ ع إِلَى هَذَا الْخَلْقِ ثُمَّ قَالَ یُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ بِاسْمِ الْقَائِمِ ع فَیَسْمَعُ مَنْ بِالْمَشْرِقِ وَ مَنْ بِالْمَغْرِبِ لَا یَبْقَى رَاقِدٌ إِلَّا اسْتَیْقَظَ وَ لَا قَائِمٌ إِلَّا قَعَدَ وَ لَا قَاعِدٌ إِلَّا قَامَ عَلَى رِجْلَیْهِ فَزِعاً مِنْ ذَلِکَ الصَّوْتِ فَرَحِمَ اللَّهُ مَنِ اعْتَبَرَ بِذَلِکَ الصَّوْتِ فَأَجَابَ فَإِنَّ الصَّوْتَ الْأَوَّلَ هُوَ صَوْتُ جَبْرَئِیلَ الرُّوحِ الْأَمِینِ
ترجمه: « صیحه جز در ماه رمضان بر نخواهد خاست [زیرا ماه رمضان] ماه خدا است، [و آن صیحه که در آن است] همان آواى بس بلند جبرئیل بدین مردمان است، بعد فرمود:
نداکنندهاى از آسمان به نام حضرت قائم ندا سر میدهد و هر که در مشرق و مغرب است مىشنود، هیچ خفتهاى نمىماند مگر اینکه بیدار مىگردد، و هیچ ایستادهاى نمىماند مگر اینکه مىنشیند، و هیچ نشستهاى نمىماند مگر اینکه از وحشت آن صدا بر دو پاى خویش بر مىخیزد، پس خداوند هر که را بدان آوا عبرت پذیرد و پاسخ گوید مورد رحمت قرار دهد که آن صداى نخستین آواى جبرئیل روح الأمین است. »
طبق آنچه در روایات موجود است زمان ندای آسمانی در ماه مبارک رمضان و در شب قدر خواهد بود:
عن الحارث بن المغیره ، عن أبی عبد الله علیه‌السلام قال : الصیحه الّتی فی شهر رمضان تکون لیله الجمعه لثلاث وعشرین مضین من شهر رمضان.۱
ترجمه :« امام جعفر صادق فرمودند: ندای آسمانی در شب بیست و سوم ماه رمضان خواهد بود. »
علاوه بر این ندای آسمانی اتمام حجتی است که تمام مردم جهان، آن را به زبان خود میشنوند:
عن زراره، عن أبی عبد الله (ع)، قال: ینادی مناد باسم القائم “ع”، قلت: خاص أو عام ؟ قال: عام، یسمع کل قوم بلسانهم قلت: فمن یخالف القائم (ع) وقد نودی باسمه ؟ قال: لا یدعهم إبلیس حتى ینادی فیشکک الناس.۲
« از زراره از ابی عبدالله فرمودند: منادى ندا می کند به نام قائم گفتم : خاص است یا عام ؟ فرمودند : عام , هر قومی به زبان خودشان آن را مى شنوند گفتم : پس چه کسی مخالف قائم ع خواهد بود در حالیکه ندا سر داده شده ؟ فرمودند: ابلیس آنها را رها نمى کند مگر اینکه ندا سر دهد پس مردم را به شک مى اندازد . »
( 1- کمال الدین وتمام النعمه ج ۱ ص: ۶۵۲ ) ( ۲-کمال الدین وتمام النعمه : ص ۶۵۰ )کمال الدین وتمام النعمه ج ۱ ص: ۶۵۲
در این روایت تصریح شده که زبان ندای آسمانی عام و همگانی خواهد بود و هر کسی آنرا به زبان خودش می شنود ولی با توجه به اینکه سنت الهی بر پایه امتحان خلق بنا شده، که هدف از آن تمییز مؤمنان از منافقان است، بعد از ندای اول که توسط جبرئیل زده میشه ، ابلیس ملعون نیز ندای دیگری سر میدهد تا مردم را به شک بیندازد، ولی مؤمنان با بصیرت که تابع قرآن و عترت هستند، با إلهامی که سابقا از روایات اهل بیت گرفتند، خواهند دانست که ندای اول حق است و ندای آخر باطل.
